haesito
Latim
Verbo
presente ativo haestio, infinitivo presente haesitare, pretérito perfeito ativo haesitavi, supino haesitatum.
Nota
- haesito é a forma frequentativa de haereo.
Conjugação
Conjugação de haesitō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | haesitō | haesitās | haesitat | haesitāmus | haesitātis | haesitant |
| Pretérito imperfeito | haesitābam | haesitābās | haesitābat | haesitābāmus | haesitābātis | haesitābant | |
| Futuro | haesitābō | haesitābis | haesitābit | haesitābĭmus | haesitābĭtis | haesitābunt | |
| Pretérito perfeito | haesitī | haesitīstī | haesitit | haesitĭmus | haesitīstis | haesitĕrunt, haesitēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | haesitĕram | haesitĕrās | haesitĕrat | haesiterāmus | haesiterātis | haesitĕrant | |
| Futuro do pretérito | haesitĕrō | haesitĕris | haesitĕrit | haesiterĭmus | haesiterĭtis | haesitĕrint | |
| Subjuntivo | presente | haesitem | haesitēs | haesitet | haesitēmus | haesitētis | haesitent |
| Pretérito imperfeito | haesitērem | haesitārēs | haesitāret | haesitārēmus | haesitārētis | haesitārent | |
| Pretérito perfeito | haesitĕrim | haesitĕrīs | haesitĕrit | haesiterĭmus | haesiterĭtis | haesitĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | haesitīssem | haesitīssēs | haesitīsset | haesitissēmus | haesitissētis | haesitīssent | |
| Imperativo | Presente | haesitā | haesitāte | ||||
| Futuro | haesitātō | haesitātō | haesitātōte | haesitāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | haesitor | haesitāris, haesitāre | haesitātur | haesitāmur | haesitāmĭnī | haesitāntur |
| Pretérito imperfeito | haesitābar | haesitābāris, haesitābāre | haesitābātur | haesitābāmur | haesitābamĭnī | haesitābāntur | |
| Futuro | haesitābor | haesitābĕris, haesitābĕre | haesitābĭtur | haesitābĭmur | haesitābimĭnī | haesitābuntur | |
| Pretérito perfeito | haesitatus sum | haesitatus es | haesitatus est | haesitatī sumus | haesitatī estis | haesitatī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | haesitatus eram | haesitatus erās | haesitatus erat | haesitatī erāmus | haesitatī erātis | haesitatī erant | |
| Futuro do pretérito | haesitatus erō | haesitatus eris/ere | haesitatus erit | haesitatī erimus | haesitatī eritis | haesitatī erunt | |
| Subjuntivo | presente | haesiter | haesitēris, haesitēre | haesitētur | haesitēmur | haesitemĭnī | haesitēntur |
| Pretérito imperfeito | haesitārer | haesitārēris, haesitārēre | haesitārētur | haesitārēmur | haesitāremĭnī | haesitārēntur | |
| Pretérito perfeito | haesitatus sim | haesitatus sīs | haesitatus sit | haesitatī sīmus | haesitatī sītis | haesitatī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | haesitatus essem/forem | haesitatus essēs/forēs | haesitatus esset/foret | haesitatī essēmus/forēmus | haesitatī essētis/forētis | haesitatī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | haesitāre | haesitāmĭnī | ||||
| Futuro | haesitātor | haesitātor | haesitāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | haesitāre | haesitisse | haesitatūrus esse | haesitārī | haesitatus esse | haesitatum īrī |
| Paricípios | haesitāns | haesitatūrus | haesitatus | haesitandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | haesitāre | haesitandī | haesitandō | haesitandum | haesitatum | haesitatū |
Pronúncia
- AFI: /ˈhɛː.si.toː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.