hilaro
Latim
Verbo
presente ativo hilaro, infinitivo presente hilarare, pretérito perfeito ativo hilaravi, supino hilaratum.
Conjugação
Conjugação de hilarō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | hilarō | hilarās | hilarat | hilarāmus | hilarātis | hilarant |
| Pretérito imperfeito | hilarābam | hilarābās | hilarābat | hilarābāmus | hilarābātis | hilarābant | |
| Futuro | hilarābō | hilarābis | hilarābit | hilarābĭmus | hilarābĭtis | hilarābunt | |
| Pretérito perfeito | hilarī | hilarīstī | hilarit | hilarĭmus | hilarīstis | hilarĕrunt, hilarēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | hilarĕram | hilarĕrās | hilarĕrat | hilarerāmus | hilarerātis | hilarĕrant | |
| Futuro do pretérito | hilarĕrō | hilarĕris | hilarĕrit | hilarerĭmus | hilarerĭtis | hilarĕrint | |
| Subjuntivo | presente | hilarem | hilarēs | hilaret | hilarēmus | hilarētis | hilarent |
| Pretérito imperfeito | hilarērem | hilarārēs | hilarāret | hilarārēmus | hilarārētis | hilarārent | |
| Pretérito perfeito | hilarĕrim | hilarĕrīs | hilarĕrit | hilarerĭmus | hilarerĭtis | hilarĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | hilarīssem | hilarīssēs | hilarīsset | hilarissēmus | hilarissētis | hilarīssent | |
| Imperativo | Presente | hilarā | hilarāte | ||||
| Futuro | hilarātō | hilarātō | hilarātōte | hilarāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | hilaror | hilarāris, hilarāre | hilarātur | hilarāmur | hilarāmĭnī | hilarāntur |
| Pretérito imperfeito | hilarābar | hilarābāris, hilarābāre | hilarābātur | hilarābāmur | hilarābamĭnī | hilarābāntur | |
| Futuro | hilarābor | hilarābĕris, hilarābĕre | hilarābĭtur | hilarābĭmur | hilarābimĭnī | hilarābuntur | |
| Pretérito perfeito | hilaratus sum | hilaratus es | hilaratus est | hilaratī sumus | hilaratī estis | hilaratī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | hilaratus eram | hilaratus erās | hilaratus erat | hilaratī erāmus | hilaratī erātis | hilaratī erant | |
| Futuro do pretérito | hilaratus erō | hilaratus eris/ere | hilaratus erit | hilaratī erimus | hilaratī eritis | hilaratī erunt | |
| Subjuntivo | presente | hilarer | hilarēris, hilarēre | hilarētur | hilarēmur | hilaremĭnī | hilarēntur |
| Pretérito imperfeito | hilarārer | hilarārēris, hilarārēre | hilarārētur | hilarārēmur | hilarāremĭnī | hilarārēntur | |
| Pretérito perfeito | hilaratus sim | hilaratus sīs | hilaratus sit | hilaratī sīmus | hilaratī sītis | hilaratī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | hilaratus essem/forem | hilaratus essēs/forēs | hilaratus esset/foret | hilaratī essēmus/forēmus | hilaratī essētis/forētis | hilaratī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | hilarāre | hilarāmĭnī | ||||
| Futuro | hilarātor | hilarātor | hilarāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | hilarāre | hilarisse | hilaratūrus esse | hilarārī | hilaratus esse | hilaratum īrī |
| Paricípios | hilarāns | hilaratūrus | hilaratus | hilarandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | hilarāre | hilarandī | hilarandō | hilarandum | hilaratum | hilaratū |
Pronúncia
- AFI: /hi.'la.roː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.