inoculo
Português
Latim
Verbo
presente ativo inoculo, infinitivo presente inoculare, pretérito perfeito ativo inoculavi, supino inoculatum.
Conjugação
Conjugação de inoculō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | inoculō | inoculās | inoculat | inoculāmus | inoculātis | inoculant |
| Pretérito imperfeito | inoculābam | inoculābās | inoculābat | inoculābāmus | inoculābātis | inoculābant | |
| Futuro | inoculābō | inoculābis | inoculābit | inoculābĭmus | inoculābĭtis | inoculābunt | |
| Pretérito perfeito | inoculī | inoculīstī | inoculit | inoculĭmus | inoculīstis | inoculĕrunt, inoculēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | inoculĕram | inoculĕrās | inoculĕrat | inoculerāmus | inoculerātis | inoculĕrant | |
| Futuro do pretérito | inoculĕrō | inoculĕris | inoculĕrit | inoculerĭmus | inoculerĭtis | inoculĕrint | |
| Subjuntivo | presente | inoculem | inoculēs | inoculet | inoculēmus | inoculētis | inoculent |
| Pretérito imperfeito | inoculērem | inoculārēs | inoculāret | inoculārēmus | inoculārētis | inoculārent | |
| Pretérito perfeito | inoculĕrim | inoculĕrīs | inoculĕrit | inoculerĭmus | inoculerĭtis | inoculĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | inoculīssem | inoculīssēs | inoculīsset | inoculissēmus | inoculissētis | inoculīssent | |
| Imperativo | Presente | inoculā | inoculāte | ||||
| Futuro | inoculātō | inoculātō | inoculātōte | inoculāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | inoculor | inoculāris, inoculāre | inoculātur | inoculāmur | inoculāmĭnī | inoculāntur |
| Pretérito imperfeito | inoculābar | inoculābāris, inoculābāre | inoculābātur | inoculābāmur | inoculābamĭnī | inoculābāntur | |
| Futuro | inoculābor | inoculābĕris, inoculābĕre | inoculābĭtur | inoculābĭmur | inoculābimĭnī | inoculābuntur | |
| Pretérito perfeito | inoculatus sum | inoculatus es | inoculatus est | inoculatī sumus | inoculatī estis | inoculatī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | inoculatus eram | inoculatus erās | inoculatus erat | inoculatī erāmus | inoculatī erātis | inoculatī erant | |
| Futuro do pretérito | inoculatus erō | inoculatus eris/ere | inoculatus erit | inoculatī erimus | inoculatī eritis | inoculatī erunt | |
| Subjuntivo | presente | inoculer | inoculēris, inoculēre | inoculētur | inoculēmur | inoculemĭnī | inoculēntur |
| Pretérito imperfeito | inoculārer | inoculārēris, inoculārēre | inoculārētur | inoculārēmur | inoculāremĭnī | inoculārēntur | |
| Pretérito perfeito | inoculatus sim | inoculatus sīs | inoculatus sit | inoculatī sīmus | inoculatī sītis | inoculatī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | inoculatus essem/forem | inoculatus essēs/forēs | inoculatus esset/foret | inoculatī essēmus/forēmus | inoculatī essētis/forētis | inoculatī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | inoculāre | inoculāmĭnī | ||||
| Futuro | inoculātor | inoculātor | inoculāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | inoculāre | inoculisse | inoculatūrus esse | inoculārī | inoculatus esse | inoculatum īrī |
| Paricípios | inoculāns | inoculatūrus | inoculatus | inoculandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | inoculāre | inoculandī | inoculandō | inoculandum | inoculatum | inoculatū |
Pronúncia
- AFI: /inˈo.ku.loː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.