insinuo
Latim
Verbo
presente ativo insinuo, infinitivo presente insinuare, pretérito perfeito ativo insinuavi, supino insinuatum.
Conjugação
Conjugação de insinuō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | insinuō | insinuās | insinuat | insinuāmus | insinuātis | insinuant |
| Pretérito imperfeito | insinuābam | insinuābās | insinuābat | insinuābāmus | insinuābātis | insinuābant | |
| Futuro | insinuābō | insinuābis | insinuābit | insinuābĭmus | insinuābĭtis | insinuābunt | |
| Pretérito perfeito | insinuī | insinuīstī | insinuit | insinuĭmus | insinuīstis | insinuĕrunt, insinuēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | insinuĕram | insinuĕrās | insinuĕrat | insinuerāmus | insinuerātis | insinuĕrant | |
| Futuro do pretérito | insinuĕrō | insinuĕris | insinuĕrit | insinuerĭmus | insinuerĭtis | insinuĕrint | |
| Subjuntivo | presente | insinuem | insinuēs | insinuet | insinuēmus | insinuētis | insinuent |
| Pretérito imperfeito | insinuērem | insinuārēs | insinuāret | insinuārēmus | insinuārētis | insinuārent | |
| Pretérito perfeito | insinuĕrim | insinuĕrīs | insinuĕrit | insinuerĭmus | insinuerĭtis | insinuĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | insinuīssem | insinuīssēs | insinuīsset | insinuissēmus | insinuissētis | insinuīssent | |
| Imperativo | Presente | insinuā | insinuāte | ||||
| Futuro | insinuātō | insinuātō | insinuātōte | insinuāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | insinuor | insinuāris, insinuāre | insinuātur | insinuāmur | insinuāmĭnī | insinuāntur |
| Pretérito imperfeito | insinuābar | insinuābāris, insinuābāre | insinuābātur | insinuābāmur | insinuābamĭnī | insinuābāntur | |
| Futuro | insinuābor | insinuābĕris, insinuābĕre | insinuābĭtur | insinuābĭmur | insinuābimĭnī | insinuābuntur | |
| Pretérito perfeito | insinuatus sum | insinuatus es | insinuatus est | insinuatī sumus | insinuatī estis | insinuatī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | insinuatus eram | insinuatus erās | insinuatus erat | insinuatī erāmus | insinuatī erātis | insinuatī erant | |
| Futuro do pretérito | insinuatus erō | insinuatus eris/ere | insinuatus erit | insinuatī erimus | insinuatī eritis | insinuatī erunt | |
| Subjuntivo | presente | insinuer | insinuēris, insinuēre | insinuētur | insinuēmur | insinuemĭnī | insinuēntur |
| Pretérito imperfeito | insinuārer | insinuārēris, insinuārēre | insinuārētur | insinuārēmur | insinuāremĭnī | insinuārēntur | |
| Pretérito perfeito | insinuatus sim | insinuatus sīs | insinuatus sit | insinuatī sīmus | insinuatī sītis | insinuatī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | insinuatus essem/forem | insinuatus essēs/forēs | insinuatus esset/foret | insinuatī essēmus/forēmus | insinuatī essētis/forētis | insinuatī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | insinuāre | insinuāmĭnī | ||||
| Futuro | insinuātor | insinuātor | insinuāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | insinuāre | insinuisse | insinuatūrus esse | insinuārī | insinuatus esse | insinuatum īrī |
| Paricípios | insinuāns | insinuatūrus | insinuatus | insinuandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | insinuāre | insinuandī | insinuandō | insinuandum | insinuatum | insinuatū |
Pronúncia
- AFI : /iːnˈsi.nu.oː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.