intuir
Português
Verbo
in.tu.ir, transitivo direto e intransitivo
- deduzir ou concluir algo por meio da intuição, sem o uso do raciocínio; pressentir
Conjugação
Verbo regular da 3.ª conjugação (-ir)
| Infinitivo impessoal | intuir | Gerúndio | intuindo | Particípio | intuído |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo |
Presente | intuo | intuis | intui | intuímos | intuís | intuem |
| Pretérito imperfeito | intuía | intuías | intuía | intuíamos | intuíeis | intuíam | |
| Pretérito perfeito | intuí | intuíste | intuiu | intuímos | intuístes | intuíram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | intuíra | intuíras | intuíra | intuíramos | intuíreis | intuíram | |
| Futuro do presente | intuirei | intuirás | intuirá | intuiremos | intuireis | intuirão | |
| Futuro do pretérito | intuiria | intuirias | intuiria | intuiríamos | intuiríeis | intuiriam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | intua | intuas | intua | intuamos | intuais | intuam |
| Pretérito imperfeito | intuísse | intuísses | intuísse | intuíssemos | intuísseis | intuíssem | |
| Futuro | intuir | intuíres | intuir | intuirmos | intuirdes | intuírem | |
| Modo Imperativo |
Afirmativo | intui | intua | intuamos | intuí | intuam | |
| Negativo | não intuas | não intua | não intuamos | não intuais | não intuam | ||
| Infinitivo pessoal | intuir | intuíres | intuir | intuirmos | intuirdes | intuírem | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.