iuro
Latim
Verbo
presente ativo iuro, infinitivo presente iurare, pretérito perfeito ativo iuravi, supino iuratum.
Conjugação
Conjugação de iurō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | iurō | iurās | iurat | iurāmus | iurātis | iurant |
| Pretérito imperfeito | iurābam | iurābās | iurābat | iurābāmus | iurābātis | iurābant | |
| Futuro | iurābō | iurābis | iurābit | iurābĭmus | iurābĭtis | iurābunt | |
| Pretérito perfeito | iurī | iurīstī | iurit | iurĭmus | iurīstis | iurĕrunt, iurēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | iurĕram | iurĕrās | iurĕrat | iurerāmus | iurerātis | iurĕrant | |
| Futuro do pretérito | iurĕrō | iurĕris | iurĕrit | iurerĭmus | iurerĭtis | iurĕrint | |
| Subjuntivo | presente | iurem | iurēs | iuret | iurēmus | iurētis | iurent |
| Pretérito imperfeito | iurērem | iurārēs | iurāret | iurārēmus | iurārētis | iurārent | |
| Pretérito perfeito | iurĕrim | iurĕrīs | iurĕrit | iurerĭmus | iurerĭtis | iurĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | iurīssem | iurīssēs | iurīsset | iurissēmus | iurissētis | iurīssent | |
| Imperativo | Presente | iurā | iurāte | ||||
| Futuro | iurātō | iurātō | iurātōte | iurāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | iuror | iurāris, iurāre | iurātur | iurāmur | iurāmĭnī | iurāntur |
| Pretérito imperfeito | iurābar | iurābāris, iurābāre | iurābātur | iurābāmur | iurābamĭnī | iurābāntur | |
| Futuro | iurābor | iurābĕris, iurābĕre | iurābĭtur | iurābĭmur | iurābimĭnī | iurābuntur | |
| Pretérito perfeito | iuratus sum | iuratus es | iuratus est | iuratī sumus | iuratī estis | iuratī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | iuratus eram | iuratus erās | iuratus erat | iuratī erāmus | iuratī erātis | iuratī erant | |
| Futuro do pretérito | iuratus erō | iuratus eris/ere | iuratus erit | iuratī erimus | iuratī eritis | iuratī erunt | |
| Subjuntivo | presente | iurer | iurēris, iurēre | iurētur | iurēmur | iuremĭnī | iurēntur |
| Pretérito imperfeito | iurārer | iurārēris, iurārēre | iurārētur | iurārēmur | iurāremĭnī | iurārēntur | |
| Pretérito perfeito | iuratus sim | iuratus sīs | iuratus sit | iuratī sīmus | iuratī sītis | iuratī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | iuratus essem/forem | iuratus essēs/forēs | iuratus esset/foret | iuratī essēmus/forēmus | iuratī essētis/forētis | iuratī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | iurāre | iurāmĭnī | ||||
| Futuro | iurātor | iurātor | iurāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | iurāre | iurisse | iuratūrus esse | iurārī | iuratus esse | iuratum īrī |
| Paricípios | iurāns | iuratūrus | iuratus | iurandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | iurāre | iurandī | iurandō | iurandum | iuratum | iuratū |
Pronúncia
- AFI: /ˈjuː.roː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.