mancipo
Latim
Verbo
presente ativo mancipo, infinitivo presente mancipare, pretérito perfeito ativo mancipavi, supino mancipatum.
- transferir ou vender (especialmente bens próprios, fora de atividade comercial).
Conjugação
Conjugação de mancipō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | mancipō | mancipās | mancipat | mancipāmus | mancipātis | mancipant |
| Pretérito imperfeito | mancipābam | mancipābās | mancipābat | mancipābāmus | mancipābātis | mancipābant | |
| Futuro | mancipābō | mancipābis | mancipābit | mancipābĭmus | mancipābĭtis | mancipābunt | |
| Pretérito perfeito | mancipī | mancipīstī | mancipit | mancipĭmus | mancipīstis | mancipĕrunt, mancipēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | mancipĕram | mancipĕrās | mancipĕrat | manciperāmus | manciperātis | mancipĕrant | |
| Futuro do pretérito | mancipĕrō | mancipĕris | mancipĕrit | manciperĭmus | manciperĭtis | mancipĕrint | |
| Subjuntivo | presente | mancipem | mancipēs | mancipet | mancipēmus | mancipētis | mancipent |
| Pretérito imperfeito | mancipērem | mancipārēs | mancipāret | mancipārēmus | mancipārētis | mancipārent | |
| Pretérito perfeito | mancipĕrim | mancipĕrīs | mancipĕrit | manciperĭmus | manciperĭtis | mancipĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | mancipīssem | mancipīssēs | mancipīsset | mancipissēmus | mancipissētis | mancipīssent | |
| Imperativo | Presente | mancipā | mancipāte | ||||
| Futuro | mancipātō | mancipātō | mancipātōte | mancipāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | mancipor | mancipāris, mancipāre | mancipātur | mancipāmur | mancipāmĭnī | mancipāntur |
| Pretérito imperfeito | mancipābar | mancipābāris, mancipābāre | mancipābātur | mancipābāmur | mancipābamĭnī | mancipābāntur | |
| Futuro | mancipābor | mancipābĕris, mancipābĕre | mancipābĭtur | mancipābĭmur | mancipābimĭnī | mancipābuntur | |
| Pretérito perfeito | mancipatus sum | mancipatus es | mancipatus est | mancipatī sumus | mancipatī estis | mancipatī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | mancipatus eram | mancipatus erās | mancipatus erat | mancipatī erāmus | mancipatī erātis | mancipatī erant | |
| Futuro do pretérito | mancipatus erō | mancipatus eris/ere | mancipatus erit | mancipatī erimus | mancipatī eritis | mancipatī erunt | |
| Subjuntivo | presente | manciper | mancipēris, mancipēre | mancipētur | mancipēmur | mancipemĭnī | mancipēntur |
| Pretérito imperfeito | mancipārer | mancipārēris, mancipārēre | mancipārētur | mancipārēmur | mancipāremĭnī | mancipārēntur | |
| Pretérito perfeito | mancipatus sim | mancipatus sīs | mancipatus sit | mancipatī sīmus | mancipatī sītis | mancipatī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | mancipatus essem/forem | mancipatus essēs/forēs | mancipatus esset/foret | mancipatī essēmus/forēmus | mancipatī essētis/forētis | mancipatī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | mancipāre | mancipāmĭnī | ||||
| Futuro | mancipātor | mancipātor | mancipāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | mancipāre | mancipisse | mancipatūrus esse | mancipārī | mancipatus esse | mancipatum īrī |
| Paricípios | mancipāns | mancipatūrus | mancipatus | mancipandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | mancipāre | mancipandī | mancipandō | mancipandum | mancipatum | mancipatū |
Pronúncia
- AFI: /ˈman.ki.poː/, /ˈmaŋ.kɪ.poː/.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.