recuncar
Português
Verbo
re.cun.car
Conjugação
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
| Infinitivo impessoal | recuncar | Gerúndio | recuncando | Particípio | recuncado |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo |
Presente | recunco | recuncas | recunca | recuncamos | recuncais | recuncam |
| Pretérito imperfeito | recuncava | recuncavas | recuncava | recuncávamos | recuncáveis | recuncavam | |
| Pretérito perfeito | recunquei | recuncaste | recuncou | recuncamos1 / recuncámos2 |
recuncastes | recuncaram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | recuncara | recuncaras | recuncara | recuncáramos | recuncáreis | recuncaram | |
| Futuro do presente | recuncarei | recuncarás | recuncará | recuncaremos | recuncareis | recuncarão | |
| Futuro do pretérito | recuncaria | recuncarias | recuncaria | recuncaríamos | recuncaríeis | recuncariam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | recunque | recunques | recunque | recunquemos | recunqueis | recunquem |
| Pretérito imperfeito | recuncasse | recuncasses | recuncasse | recuncássemos | recuncásseis | recuncassem | |
| Futuro | recuncar | recuncares | recuncar | recuncarmos | recuncardes | recuncarem | |
| Modo Imperativo |
Afirmativo | recunca | recunque | recunquemos | recuncai | recunquem | |
| Negativo | não recunques | não recunque | não recunquemos | não recunqueis | não recunquem | ||
| Infinitivo pessoal | recuncar | recuncares | recuncar | recuncarmos | recuncardes | recuncarem | |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
No Wikcionário
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.