trupir
Português
Conjugação
Verbo regular da 3.ª conjugação (-ir)
| Infinitivo impessoal | trupir | Gerúndio | trupindo | Particípio | trupido |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo |
Presente | trupo | trupes | trupe | trupimos | trupis | trupem |
| Pretérito imperfeito | trupia | trupias | trupia | trupíamos | trupíeis | trupiam | |
| Pretérito perfeito | trupi | trupiste | trupiu | trupimos | trupistes | trupiram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | trupira | trupiras | trupira | trupíramos | trupíreis | trupiram | |
| Futuro do presente | trupirei | trupirás | trupirá | trupiremos | trupireis | trupirão | |
| Futuro do pretérito | trupiria | trupirias | trupiria | trupiríamos | trupiríeis | trupiriam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | trupa | trupas | trupa | trupamos | trupais | trupam |
| Pretérito imperfeito | trupisse | trupisses | trupisse | trupíssemos | trupísseis | trupissem | |
| Futuro | trupir | trupires | trupir | trupirmos | trupirdes | trupirem | |
| Modo Imperativo |
Afirmativo | trupe | trupa | trupamos | trupi | trupam | |
| Negativo | não trupas | não trupa | não trupamos | não trupais | não trupam | ||
| Infinitivo pessoal | trupir | trupires | trupir | trupirmos | trupirdes | trupirem | |
Etimologia
- Da mesma origem que tropa, ou de origem onomatopeica, confronte-se com trupe-que-trupe.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.