karencja

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin karencja.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /kaˈrɛn.t͡sja/
  • Rhymes: -ɛnt͡sja
  • Syllabification: ka‧ren‧cja

Noun

karencja f

  1. grace, grace period

Declension
Declension of karencja
singular plural
nominative karencja karencje
genitive karencji karencji/karencyj (archaic)
dative karencji karencjom
accusative karencję karencje
instrumental karencją karencjami
locative karencji karencjach
vocative karencjo karencje

Derived terms
adjective
  • karencyjny

References
  1. Witold Doroszewski, editor (1958–1969), “karencja”, in Słownik języka polskiego (in Polish), Warszawa: PWN

Further reading
  • karencja in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • karencja in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.