naumieć

Polish

Etymology

From na- +‎ umieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /naˈu.mjɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -umjɛt͡ɕ
  • Syllabification: na‧u‧mieć

Verb

naumieć pf

  1. (transitive, colloquial, reflexive with się, humorous) to learn
    Synonym: nauczyć się

Conjugation
Conjugation of naumieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive naumieć
future tense 1st naumiem naumiemy
2nd naumiesz naumiecie
3rd naumie naumieją
impersonal naumie się
past tense 1st naumiałem,
-(e)m naumiał		 naumiałam,
-(e)m naumiała		 naumiałom,
-(e)m naumiało		 naumieliśmy,
-(e)śmy naumieli		 naumiałyśmy,
-(e)śmy naumiały
2nd naumiałeś,
-(e)ś naumiał		 naumiałaś,
-(e)ś naumiała		 naumiałoś,
-(e)ś naumiało		 naumieliście,
-(e)ście naumieli		 naumiałyście,
-(e)ście naumiały
3rd naumiał naumiała naumiało naumieli naumiały
impersonal naumiano
conditional 1st naumiałbym,
bym naumiał		 naumiałabym,
bym naumiała		 naumiałobym,
bym naumiało		 naumielibyśmy,
byśmy naumieli		 naumiałybyśmy,
byśmy naumiały
2nd naumiałbyś,
byś naumiał		 naumiałabyś,
byś naumiała		 naumiałobyś,
byś naumiało		 naumielibyście,
byście naumieli		 naumiałybyście,
byście naumiały
3rd naumiałby,
by naumiał		 naumiałaby,
by naumiała		 naumiałoby,
by naumiało		 naumieliby,
by naumieli		 naumiałyby,
by naumiały
impersonal naumiano by
imperative 1st niech naumiem naumiejmy
2nd naumiej naumiejcie
3rd niech naumie niech naumieją
passive adjectival participle naumiany naumiana naumiane naumiani naumiane
anterior adverbial participle naumiawszy
verbal noun naumienie

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.