wmawiacz

Polish

Etymology

From wmawiać +‎ -acz. First attested in 1880.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /ˈvma.vjat͡ʂ/
Rhymes: -avjat͡ʂ
Syllabification: wma‧wiacz

Noun

wmawiacz m pers

(obsolete) gaslighter

Declension

Declension of wmawiacz

	singular	plural
nominative	wmawiacz	wmawiacze
genitive	wmawiacza	wmawiaczy
dative	wmawiaczowi	wmawiaczom
accusative	wmawiacza	wmawiaczy
instrumental	wmawiaczem	wmawiaczami
locative	wmawiaczu	wmawiaczach
vocative	wmawiaczu	wmawiacze

Related terms

noun

wmowa

verbs

mówić impf
wmówić pf, wmawiać impf

References

Gazeta Rolnicza‎, volume 20, issue 32, 25 July 1880, page 376

Further reading

wmawiacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.