wymawialny

Polish

Etymology

From wymawiać +‎ -alny. First attested in 1814.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /vɨ.maˈvjal.nɨ/
Rhymes: -alnɨ
Syllabification: wy‧ma‧wial‧ny

Adjective

wymawialny (not comparable)

enunciable, pronounceable
Antonym: niewymawialny

Declension

Lua error in Module:utilities at line 142: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)

Derived terms

noun

wymawialność

Related terms

adjectives

adverb

wymownie

nouns

verbs

mówić impf
wymówić pf, wymawiać impf

References

Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “wymawialny”, in Słownik języka polskiego

Further reading

Aleksander Zdanowicz (1861), “wymawialny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wymawialny”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 928

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.