wypowiadawczy
Polish
Etymology
From wypowiadać + -awczy. First attested in 1903.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /vɨ.pɔ.vjaˈdaf.t͡ʂɨ/
- Rhymes: -aft͡ʂɨ
- Syllabification: wy‧po‧wia‧daw‧czy
Adjective
wypowiadawczy (not comparable)
- (rare, relational) utterance
- Synonyms: wypowiedzeniowy, wypowiedziowy
- środki wypowiadawcze ― means of utterance
- narracja wypowiadawcza ― narration of utterance
- podmiot wypowiadawczy ― object of utterance
Declension
Declension of wypowiadawczy
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | wypowiadawczy | wypowiadawcze | wypowiadawcza | wypowiadawczy | wypowiadawcze | ||
| genitive | wypowiadawczego | wypowiadawczej | wypowiadawczych | ||||
| dative | wypowiadawczemu | wypowiadawczym | |||||
| accusative | wypowiadawczego | wypowiadawczy | wypowiadawcze | wypowiadawczą | wypowiadawczych | wypowiadawcze | |
| instrumental | wypowiadawczym | wypowiadawczymi | |||||
| locative | wypowiadawczej | wypowiadawczych | |||||
Further reading
- wypowiadawczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.