átta
Feroês
Verbetes derivados
|
|
Etimologia
- Do nórdico antigo.
Cognatos
Cognatos de átta
|
|
Islandês
Declinação
Declinação
Substantivo feminino fraco do 1º grupo (-u/-ur)
| |||||||||||||||||||||||||||||
Verbo
át.ta, pronominal
- localizar(-se), encontrar a própria localização
- achar-se, entender, compreender
Conjugação
Verbo fraco do 4º grupo (átta – áttum – áttaður)
| Infinitivo | átta | Particípio perfeito | áttaður |
|---|---|---|---|
| Supino | áttað | Particípio presente | áttandi |
| Pessoa | Indicativo | Subjuntivo | Imperativo | ||
|---|---|---|---|---|---|
| Presente | Pretérito | Presente | Pretérito | ||
| ég | átta | áttaði | átti | áttaði | – |
| þú | áttar | áttaðir | áttir | áttaðir | átta |
| hann, hún, það | áttar | áttaði | átti | áttaði | – |
| við | áttum | áttuðum | áttum | áttuðum | – |
| þið | áttið | áttuðuð | áttið | áttuðuð | áttið |
| þeir, þær, þau | átta | áttuðu | átti | áttuðu | – |
Cognatos
Cognatos de átta
|
|
No Wikcionário
|
Nórdico Antigo
Descendentes
Verbetes descendentes de átta
|
|
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.