atmen
Alemão
Conjugação
Conjugação regular (atmen - atmete - geatmet) (formas básicas)
| Particípio I (presente) | atmend | Infinitivo | atmen |
|---|---|---|---|
| Particípio II (perfeito) | geatmet | Auxiliar | haben |
| Pessoa | Presente | Imperfeito | Conjuntivo I | Conjuntivo II | Imperativo |
|---|---|---|---|---|---|
| ich | atme | atmete | atme | atmete | – |
| du | atmest | atmetest | atmest | atmetest | atme |
| er, sie, es | atmet | atmete | atme | atmete | – |
| wir | atmen | atmeten | atmen | atmeten | – |
| ihr | atmet | atmetet | atmet | atmetet | atmet |
| sie, Sie | atmen | atmeten | atmen | atmeten | – |
Conjugação completa
|
Etimologia
- Do antigo alto alemão ātamōn.
Pronúncia
- AFI: /ˈaːtmən/
ouvir fonte ?
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.