benedictum
Latim
Substantivo
benedictum neutro
Substantivo regular da 2ª declinação (neutro)
| Número | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Casos | Nominativo | benedictum | benedicta |
| Vocativo | benedictum | benedicta | |
| Genitivo | benedictī | benedictōrum | |
| Dativo | benedictō | benedictīs | |
| Ablativo | benedictō | benedictīs | |
| Acusativo | benedictum | benedicta | |
Adjetivo
benedictum neutro; feminino: benedicta; masculino: benedictus
Declinação: Adjetivos de primeira classe com nom. em us
| singular | plural | ||||||
| masculino | feminino | neutro | masculino | feminino | neutro | ||
| Casos | Nominativo | benedictus | benedicta | benedictum | benedicti | benedictae | benedicta |
| Vocativo | benedicte | benedicta | benedictum | benedicti | benedictae | benedicta | |
| Genitivo | benedicti | benedictae | benedicti | benedictorum | benedictarum | benedictorum | |
| Dativo | benedicto | benedictae | benedicto | benedictis | benedictis | benedictis | |
| Ablativo | benedicto | benedicta | benedicto | benedictis | benedictis | benedictis | |
| Acusativo | benedictum | benedictam | benedictum | benedictos | benedictas | benedicta | |
Outros Verbetes
- bene
- benevolens, -tis
- benefatio, -onis
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.