blinken
Alemão
Conjugação
Conjugação regular (blinken - blinkte - geblinkt) (formas básicas)
| Particípio I (presente) | blinkend | Infinitivo | blinken |
|---|---|---|---|
| Particípio II (perfeito) | geblinkt | Auxiliar | haben |
| Pessoa | Presente | Imperfeito | Conjuntivo I | Conjuntivo II | Imperativo |
|---|---|---|---|---|---|
| ich | blinke | blinkte | blinke | blinkte | – |
| du | blinkst | blinktest | blinkest | blinktest | blinke |
| er, sie, es | blinkt | blinkte | blinke | blinkte | – |
| wir | blinken | blinkten | blinken | blinkten | – |
| ihr | blinkt | blinktet | blinket | blinktet | blinkt |
| sie, Sie | blinken | blinkten | blinken | blinkten | – |
Conjugação completa
|
Etimologia
- Do baixo alemão médio, neerlandês blinken.
Pronúncia
- AFI: /ˈblɪŋkən/, /ˈblɪŋkn̩/
ouvir fonte ?
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.