brunir
Português
Conjugação
Verbo regular da 3.ª conjugação (-ir)
| Infinitivo impessoal | brunir | Gerúndio | brunindo | Particípio | brunido |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo |
Presente | bruno | brunes | brune | brunimos | brunis | brunem |
| Pretérito imperfeito | brunia | brunias | brunia | bruníamos | bruníeis | bruniam | |
| Pretérito perfeito | bruni | bruniste | bruniu | brunimos | brunistes | bruniram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | brunira | bruniras | brunira | bruníramos | bruníreis | bruniram | |
| Futuro do presente | brunirei | brunirás | brunirá | bruniremos | brunireis | brunirão | |
| Futuro do pretérito | bruniria | brunirias | bruniria | bruniríamos | bruniríeis | bruniriam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | bruna | brunas | bruna | brunamos | brunais | brunam |
| Pretérito imperfeito | brunisse | brunisses | brunisse | bruníssemos | brunísseis | brunissem | |
| Futuro | brunir | brunires | brunir | brunirmos | brunirdes | brunirem | |
| Modo Imperativo |
Afirmativo | brune | bruna | brunamos | bruni | brunam | |
| Negativo | não brunas | não bruna | não brunamos | não brunais | não brunam | ||
| Infinitivo pessoal | brunir | brunires | brunir | brunirmos | brunirdes | brunirem | |
Forma verbal
bru.nir
- primeira pessoa do singular do futuro do conjuntivo/subjuntivo do verbo brunir
- terceira pessoa do singular do futuro do conjuntivo/subjuntivo do verbo brunir
- infinitivo pessoal da primeira pessoa do singular do verbo brunir
- infinitivo pessoal da terceira pessoa do singular do verbo brunir
| "brunir" é uma forma flexionada de brunir. As alterações feitas aqui devem referir-se apenas à forma flexionada. |
No Wikcionário
- brunido
- brunimento
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.