coepio

Latim

Verbo

presente ativo coepio, infinitivo presente coepere, pretérito perfeito ativo coepi, supino coeptum.

começar.

Conjugação

Conjugação

Radical do presente coep-
Presente do indicativo
voz ativa	singular	plural		voz pass.	singular	plural
I.	coepĭo	coepimus		I.	coepior	coepimur
II.	coepis	coepitis		II.	coeperis	coepiminī
III.	coepit	coepiunt		III.	coepitur	coepiuntur
Imperativo
voz ativa.	coepe	coepĭte		voz pass.	coepere	coepiminī
Imperativo futuro
II.	coepĭto	coepitōte		II.	coepitor	—
III.	coepitō	coepiuntō		III.	coepitor	coepiuntor
Presente do subjuntivo
voz ativa	singular	plural		voz pass.	singular	plural
I.	coepĭam	coepiāmus		I.	coepiar	coepiāmur
II.	coepĭas	coepiātis		II.	coepiāris	coepiāminī
III.	coepĭat	coepiant		III.	coepiātur	coepiantur
Imperfeito do indicativo
voz ativa	singular	plural		voz pass.	singular	plural
I.	coepiēbam	coepiēbāmus		I.	coepiēbar	coepiēbāmur
II.	coepiēbās	coepiēbātis		II.	coepiēbāris	coepiēbāminī
III.	coepiēbat	coepiēbant		III.	coepiēbātur	coepiēbantur
Imperfeito do subjuntivo
voz ativa	singular	plural		voz pass.	singular	plural
I.	coeperem	coeperēmus		I.	coeperer	coeperēmur
II.	coeperēs	coeperētis		II.	coeperēris	coeperēminī
III.	coeperet	coeperent		III.	coeperētur	coeperentur
Futuro do indicativo
voz ativa	singular	plural		voz pass.	singular	plural
I.	coepiam	coepiēmus		I.	coepiar	coepiēmur
II.	coepiēs	coepiētis		II.	coepiēris	coepiēminī
III.	coepiet	coepient		III.	coepiētur	coepientur

Radical do perfeito coep-
Perfeito indicativo
voz ativa	sing.	plur.
I.	coepī	coepimus
II.	coepistī	coepistis
III.	coepit	coepērunt
Perfeito do subjuntivo
act.	sing.	plur.
I.	coeperim	coeperīmus
II.	coeperīs	coeperītis
III.	coeperit	coeperint
Mais-queperfeito do indicativo
voz ativa	sing.	plur.
I.	coeperam	coeperāmus
II.	coeperās	coeperātis
III.	coeperāt	coeperant
Mais-que-perfeito do subjuntivo
voz ativa	sing	plur.
I.	coepissem	coepissēmus
II.	coepissēs	coepissētis
III.	coepisset	coepissent
Futuro perfeito
voz ativa	sing.	plur.
I.	coeperō	coeperimus
II.	coeperis	coeperitis
III.	coeperit	coeperint

Infinitivo
	voz ativa	voz pass.
pres.	coepere	coepī
perf.	coepisse
fut.	coeptūrum esse

Particípios
praes.	coepiens, -entis
perf.	coeptus, -a, -um
fut.	coeptūrus, -a, -um

Gerúndios e supinos
subst.	coepiendum, -ī
adjet. (gerundivo)	coepiendus, -a, -um
supina	coeptum, coeptū

Pronúncia

AFI: /ˈkoe̯.pi.oː/.

Etimologia

De co- + apo (agarrar).

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.