cogo
Latim
Verbo
presente ativo cogo, infinitivo presente cogere, pretérito perfeito ativo coegi, supino coactum.
Conjugação
Conjugação de cogō, terceira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | cogō | cogis | cogit | cogĭmus | cogĭtis | cogunt |
| Pretérito imperfeito | cogēbam | cogēbās | cogēbat | cogēbāmus | cogēbātis | cogēbant | |
| Futuro | cogam | cogēs | coget | cogēmus | cogētis | cogent | |
| Pretérito perfeito | cogī | cogistī | cogit | cogĭmus | cogīstis | cogērunt, cogēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | cogĕram | cogĕrās | cogĕrat | cogerāmus | cogerātis | cogĕrant | |
| Futuro do pretérito | cogĕrim | cogĕris | cogĕrit | cogerĭmus | cogerĭtis | cogĕrint | |
| Subjuntivo | presente | cogam | cogās | cogat | cogāmus | cogātis | cogant |
| Pretérito imperfeito | cogĕrem | cogĕrēs | cogĕret | cogerēmus | cogerētis | cogĕrent | |
| Pretérito perfeito | cogĕrim | cogĕrīs | cogĕrit | cogerĭmus | cogerĭtis | cogĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | cogissem | cogīssēs | cogīsset | cogissēmus | cogissētis | cogīssent | |
| Imperativo | Presente | coge | cogĭte | ||||
| Futuro | cogĭtō | cogĭtō | cogĭtōte | cogūntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | cogor | cogĕris, cogĕre | cogĭtur | cogĭmur | cogimĭnī | cogūntur |
| Pretérito imperfeito | cogebar | cogebāris, cogebāre | cogebātur | cogebāmur | cogebamĭnī | cogebāntur | |
| Futuro | cogar | cogēris, cogēre | cogētur | cogēmur | cogemĭnī | cogēntur | |
| Pretérito perfeito | coactus sum | coactus es | coactus est | coactī sumus | coactī estis | coactī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | coactus eram | coactus erās | coactus erat | coactī erāmus | coactī erātis | coactī erant | |
| Futuro do pretérito | coactus erō | coactus eris/ere | coactus erit | coactī erimus | coactī eritis | coactī erunt | |
| Subjuntivo | presente | cogar | cogāris, cogāre | cogātur | cogāmur | cogamĭnī | cogāntur |
| Pretérito imperfeito | cogĕrer | cogerēris, cogerēris | cogerētur | cogerēmur | cogeremĭnī | cogerēntur | |
| Pretérito perfeito | coactus sim | coactus sīs | coactus sit | coactī sīmus | coactī sītis | coactī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | coactus essem/forem | coactus essēs/forēs | coactus esset/foret | coactī essēmus/forēmus | coactī essētis/forētis | coactī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | cogĕre | cogimĭnī | ||||
| Futuro | cogītor | cogītor | cogūntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | cogĕre | cogisse | coactūrus esse | cogī | coactus esse | coactum īrī |
| Paricípios | cogēns | coactūrus | coactus | cogendus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | cogĕre | cogendī | cogendō | cogendum | coactum | coactū |
Pronúncia
- AFI: /ˈkoː.ɡoː/.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.