coronha
Português
Substantivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Feminino | coronha | coronhas |
co.ro.nha, feminino
- parte da arma, geralmente de madeira, onde se encaixa o cano e por onde é empunhada
- Viu ele descer ameaçadora a coronha do bacamarte e fechou os olhos. (Em Til (Primeiro Volume, Capítulo XXVIII: A bolsa) de José de Alencar)
Etimologia
- Do espanhol antigo curueña.
Portugal
- AFI: /ku.ˈɾo.ɲɐ/
Galego
Substantivo1
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | – | – |
| Feminino | coronha | coronhas |
| Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
co.ro.nha, feminino
Substantivo2
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | – | – |
| Feminino | coronha | coronhas |
| Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
co.ro.nha, feminino
- podridão, putrefação
Variante
- coronhage
Sinónimos
- podrémia
Etimologia
- Confronte-se com carronha.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.