creditus
Latim
Substantivo
cre.dĭ.tus
2ª declinação - nominativo em us
| singular | plural | ||
| Casos | Nominativo | creditus | creditī |
| Vocativo | credite | creditī | |
| Genitivo | creditī | creditōrum | |
| Dativo | creditō | creditīs | |
| Ablativo | creditō | creditīs | |
| Acusativo | creditum | creditōs | |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.