cundanar

Mirandês

Verbo

cun.da.nar

  1. condenar

Conjugação
    Verbo regular da 1ª conjugação (-ar)
Formas impessoais
Infinitivo cundanar
Gerúndio cundanando
Particípio cundanado
Formas pessoais
Modo Tempo Singular Plural
1ª2ª3ª1ª2ª3ª
Indicativo Presente cundano cundanas cundana cundanamos cundanais cundanan
Pretérito imperfeito cundanaba cundanabas cundanaba cundanábamos cundanábades cundanában
Pretérito perfeito cundanei cundaneste cundanou cundanemos cundanestes cundanórun
Pretérito mais-que-perfeito cundanara cundanaras cundanara cundanáramos cundanárades cundanáran
Futuro cundanarei cundanarás cundanará cundanaremos cundanareis cundanaran
Condicional cundanarie cundanaries cundanarie cundanariemos cundanariedes cundanarien
Conjuntivo/
subjuntivo		 Presente cundane cundanes cundane cundanemos cundanedes cundanem
Imperfeito cundanasse cundanasses cundanasse cundanássemos cundanássedes cundanássen
Futuro cundanar cundanares cundanar cundanarmos cundanardes cundanáren
Imperativo –cundana cundane –cundanai –
Infinitivo pessoal cundanar cundanares cundanar cundanarmos cundanardes cundanáren
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.