diş

Turco

Substantivo

diş

  1. (Anatomia) dente

Declinação
singular (tekil)plural ) (çoğul)
nom. (yalın) diş dişler
gen. (tamlayan) dişın dişlerın
dat. (yönelme) dişe dişlere
acus. (belirtme) dişı dişlerı
loc. (bulunma) dişde dişlerde
abl. (çıkma) dişden dişlerden
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.