embutir
Português
Verbo
em.bu.tir, transitivo
Conjugação
Verbo regular da 3.ª conjugação (-ir)
| Infinitivo impessoal | embutir | Gerúndio | embutindo | Particípio | embutido |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo |
Presente | embuto | embutes | embute | embutimos | embutis | embutem |
| Pretérito imperfeito | embutia | embutias | embutia | embutíamos | embutíeis | embutiam | |
| Pretérito perfeito | embuti | embutiste | embutiu | embutimos | embutistes | embutiram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | embutira | embutiras | embutira | embutíramos | embutíreis | embutiram | |
| Futuro do presente | embutirei | embutirás | embutirá | embutiremos | embutireis | embutirão | |
| Futuro do pretérito | embutiria | embutirias | embutiria | embutiríamos | embutiríeis | embutiriam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | embuta | embutas | embuta | embutamos | embutais | embutam |
| Pretérito imperfeito | embutisse | embutisses | embutisse | embutíssemos | embutísseis | embutissem | |
| Futuro | embutir | embutires | embutir | embutirmos | embutirdes | embutirem | |
| Modo Imperativo |
Afirmativo | embute | embuta | embutamos | embuti | embutam | |
| Negativo | não embutas | não embuta | não embutamos | não embutais | não embutam | ||
| Infinitivo pessoal | embutir | embutires | embutir | embutirmos | embutirdes | embutirem | |
Etimologia
- Cognato do francês emboutir.
Portugal
- AFI: /ẽ.bu.ˈtiɾ/
Galego
Verbo
em.bu.tir, Turco
Etimologia
- Cognato do francês emboutir. Confronte-se com embotelhar e a embute.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.