girren
Alemão
Verbo
gir.ren
Conjugação regular (girren - girrte - gegirrt) (formas básicas)
| Particípio I (presente) | girrend | Infinitivo | girren |
|---|---|---|---|
| Particípio II (perfeito) | gegirrt | Auxiliar | haben |
| Pessoa | Presente | Imperfeito | Conjuntivo I | Conjuntivo II | Imperativo |
|---|---|---|---|---|---|
| ich | girre | girrte | girre | girrte | – |
| du | girrst | girrtest | girrest | girrtest | girre |
| er, sie, es | girrt | girrte | girre | girrte | – |
| wir | girren | girrten | girren | girrten | – |
| ihr | girrt | girrtet | girret | girrtet | girrt |
| sie, Sie | girren | girrten | girren | girrten | – |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.