impero
Latim
Verbo
im.pe.ro, -as, imperare, imperavi, imperatum transitivo e intransitivo
Conjugação
| Radical do presente imper- | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Presente do indicativo | ||||||
| voz ativa | sing. | plur. | voz pass. | sing. | plur. | |
| I. | imperō | imperāmus | I. | imperor | imperāmur | |
| II. | imperās | imperātis | II. | imperāris | imperāminī | |
| III. | imperat | imperant | III. | imperātur | imperāntur | |
| Imperativo | ||||||
| voz ativa | imperā | imperāte | voz pass. | imperāre | imperāminī | |
| Imperativus futurus | ||||||
| II. | imperātō | imperātōte | II. | imperātor | — | |
| III. | imperātō | imperantō | III. | imperātor | imperantor | |
| Presente do subjuntivo | ||||||
| voz ativa | sing. | plur. | voz pass. | sing. | plur. | |
| I. | imperem | imperēmus | I. | imperer | imperēmur | |
| II. | imperēs | imperētis | II. | imperēris | imperēminī | |
| III. | imperet | imperent | III. | imperētur | imperentur | |
| Imperfeito do indicativo | ||||||
| voz ativa | sing. | plur. | voz pass. | sing | plur. | |
| I. | imperābam | imperābāmus | I. | imperābar | imperābāmur | |
| II. | imperābās | imperābātis | II. | imperābāris | imperābāminī | |
| III. | imperābat | imperābant | III. | imperābātur | imperābantur | |
| Imperfeito do subjunctivo | ||||||
| voz ativa | sing. | plur. | voz pass. | sing. | plur. | |
| I. | imperārem | imperārēmus | I. | imperārer | imperārēmur | |
| II. | imperārēs | imperārētis | II. | imperārēris | imperārēminī | |
| III. | imperāret | imperārent | III. | imperārētur | imperārentur | |
| Futuro do indicativo | ||||||
| act. | sing. | plur. | pass. | sing. | plur. | |
| I. | imperābō | imperābimus | I. | imperābor | imperābimur | |
| II. | imperābis | imperābitis | II. | imperāberis | imperābiminī | |
| III. | imperābit | imperābunt | III. | imperābitur | imperābuntur | |
| Radical do perfeito imperāv- | ||
|---|---|---|
| Perfeito indicativo | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | imperāvī | imperāvimus |
| II. | imperāvistī | imperāvistis |
| III. | imperāvit | imperāvērunt |
| Perfeito do subjuntivo | ||
| act. | sing. | plur. |
| I. | imperāverim | imperāverīmus |
| II. | imperāverīs | imperāverītis |
| III. | imperāverit | imperāverint |
| Mais-queperfeito do indicativo | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | imperāveram | imperāverāmus |
| II. | imperāverās | imperāverātis |
| III. | imperāverāt | imperāverant |
| Mais-que-perfeito do subjuntivo | ||
| voz ativa | sing | plur. |
| I. | imperāvissem | imperāvissēmus |
| II. | imperāvissēs | imperāvissētis |
| III. | imperāvisset | imperāvissent |
| Futuro perfeito | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | imperāverō | imperāverimus |
| II. | imperāveris | imperāveritis |
| III. | imperāverit | imperāverint |
|
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.