invitador
Português
Adjetivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | invitador in.vi.ta.dor |
invitadores in.vi.ta.do.res |
| Feminino | invitadora in.vi.ta.do.ra | invitadoras in.vi.ta.do.ras |
in.vi.ta.dor
Substantivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | invitador in.vi.ta.dor |
invitadores in.vi.ta.do.res |
| Feminino | invitadora in.vi.ta.do.ra | invitadoras in.vi.ta.do.ras |
in.vi.ta.dor, masculino
- aquele que convida
- servo que entre os romanos distribuía os convites para os banquetes
Etimologia
- Do latim invitatore (la).
Ligações externas
- “invitador”, in Aulete, Francisco Júlio de Caldas, iDicionário Aulete. Lexikon Editora Digital.
- “invitador”, in Dicionário Aberto
- ”invitador”, in Dicionário Priberam da Língua Portuguesa [em linha], 2010
- ”invitador”, na Infopédia [em linha]
- “invitador” no Portal da Língua Portuguesa. Instituto de Linguística Teórica e Computacional.
- Busca no Vocabulário Ortográfico da Língua Portuguesa da Academia Brasileira de Letras.
Espanhol
Adjetivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | invitador in.vi.ta.dor |
invitadores in.vi.ta.do.res |
| Feminino | invitadora in.vi.ta.do.ra |
invitadoras in.vi.ta.do.ras |
| Comum aos dois géneros/gêneros |
– |
in.vi.ta.dor
Etimologia
- Do latim invitatore (la).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.