köpfen
Alemão
Conjugação
Conjugação regular (köpfen - köpfte - geköpft) (formas básicas)
| Particípio I (presente) | köpfend | Infinitivo | köpfen |
|---|---|---|---|
| Particípio II (perfeito) | geköpft | Auxiliar | haben |
| Pessoa | Presente | Imperfeito | Conjuntivo I | Conjuntivo II | Imperativo |
|---|---|---|---|---|---|
| ich | köpfe | köpfte | köpfe | köpfte | – |
| du | köpfst | köpftest | köpfest | köpftest | köpfe |
| er, sie, es | köpft | köpfte | köpfe | köpfte | – |
| wir | köpfen | köpften | köpfen | köpften | – |
| ihr | köpft | köpftet | köpfet | köpftet | köpft |
| sie, Sie | köpfen | köpften | köpfen | köpften | – |
Conjugação completa
|
Pronúncia
- AFI: /ˈkœp͡fn̩/
ouvir fonte ?
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.