kar

Araucano/Mapuche

Substantivo

kar

  1. cidade


Córnico

Verbo

kar

  1. amar

Etimologia
Do proto-céltico *kareti "querer, amar", derivado do protoindo-europeu *keh₂- "desjar" .Cognato do galês câr.


Turco

Substantivo

kar singular (plural: karlar)

  1. neve

Declinação
singular (tekil)plural (çoğul)
nom. (yalın) kar karlar
gen. (tamlayan) karın karların
dat. (yönelme) kara karlara
acus. (belirtme) karı karları
loc. (bulunma) karda karlarda
abl. (çıkma) kardan karlardan
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.