magnus

Latim

Adjetivo

mag.nus masculino singular nominativo (plural: magnī; feminino: magna; neutro: magnum)

  1. grande
    Magna Brittannia. - Grande Inglaterra.
    Mare magnum. - Grande mar.
  2. importante

Declinação

Primeira Classe - Declinação
Masculino Feminino Neutro
singular plural singular plural singular plural
Nominativo magnus magnī magna magnae magnum magna
Vocativo magne magnī magna magnae magnum magna
Genitivo magnī magnōrum magnae magnārum magnī magnōrum
Dativo magnō magnis magnae magnis magnō magnis
Ablativo magnō magnis magna magnis magnō magnis
Acusativo magnum magnos magnam magnas magnum magna

Este adjetivo tem o comparativo e superlativo irregular:

  • comparativo: major, majus; superlativo maximus, -a, -um = o maior


Antónimo

Verbetes derivados

No Wikcionário

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.