mannus
Latim
Substantivo
man.nus, -i masculino
2ª declinação - nominativo em us
| singular | plural | ||
| Casos | Nominativo | mannus | mannī |
| Vocativo | manne | mannī | |
| Genitivo | mannī | mannōrum | |
| Dativo | mannō | mannīs | |
| Ablativo | mannō | mannīs | |
| Acusativo | mannum | mannōs | |
Ver Também
- manus, -us
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.