obstar
Português
Conjugação
Verbo regular da 1.ª conjugação (-ar)
| Infinitivo impessoal | obstar | Gerúndio | obstando | Particípio | obstado |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo |
Presente | obsto | obstas | obsta | obstamos | obstais | obstam |
| Pretérito imperfeito | obstava | obstavas | obstava | obstávamos | obstáveis | obstavam | |
| Pretérito perfeito | obstei | obstaste | obstou | obstamos1 / obstámos2 |
obstastes | obstaram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | obstara | obstaras | obstara | obstáramos | obstáreis | obstaram | |
| Futuro do presente | obstarei | obstarás | obstará | obstaremos | obstareis | obstarão | |
| Futuro do pretérito | obstaria | obstarias | obstaria | obstaríamos | obstaríeis | obstariam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | obste | obstes | obste | obstemos | obsteis | obstem |
| Pretérito imperfeito | obstasse | obstasses | obstasse | obstássemos | obstásseis | obstassem | |
| Futuro | obstar | obstares | obstar | obstarmos | obstardes | obstarem | |
| Modo Imperativo |
Afirmativo | obsta | obste | obstemos | obstai | obstem | |
| Negativo | não obstes | não obste | não obstemos | não obsteis | não obstem | ||
| Infinitivo pessoal | obstar | obstares | obstar | obstarmos | obstardes | obstarem | |
1 Grafia adotada no português brasileiro.
2 Grafia adotada no português europeu.
Etimologia
- Do latim obstāre.
Portugal
- AFI: /ɔbʃˈ.taɾ/
No Wikcionário
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.