oubir

Mirandês

Verbo

ou.bir

  1. ouvir

Conjugação

    Conjugação de oubir
Formas impessoais
Infinitivo oubir
Gerúndio oubindo
Particípio oubido
Formas pessoais
Modo Tempo Singular Plural
1ª2ª3ª1ª2ª3ª
Indicativo Presente oubooubesoubeoubimosoubisóuben
Pretérito imperfeito oubieoubiesoubieoubiemosoubiedesoubien
Pretérito perfeito oubioubisteoubiuoubimosoubistesoubírun
Pretérito mais-que-perfeito oubiraoubirasoubiraoubíramosoubíradesoubíran
Futuro oubireioubirásoubiráoubiremosoubireisoubiran
Condicional oubirieoubiriesoubirieoubiriemosoubiriedesoubirien
Conjuntivo/
subjuntivo
Presente oubaoubasoubaóubamosóubadesóuban
Imperfeito oubisseoubissesoubisseoubíssemosoubíssedesoubíssen
Futuro oubiroubiresoubiroubirmosoubirdesoubíren
Imperativo –oube–oubi –
Infinitivo pessoal oubiroubiresoubiroubirmosoubirdesoubíren
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.