venatus

Latim

Substantivo

vēnātŭs, -ūs masculino de quarta declinação

  1. caça

Declinação

Substantivo de quarta declinação
Número Singular Plural
Casos Nominativo vēnātŭs vēnātūs
Vocativo vēnātŭs vēnātūs
Acusativo vēnātum vēnātūs
Genitivo vēnātūs vēnātŭum
Dativo vēnātŭī vēnātĭbus
Ablativo vēnātū vēnātĭbus

Derivações

Descendants

Forma verbal

vēnātŭs, -ŭm primeira e segunda declinação

  1. particípio do pretérito perfeito de venor
    1. caçado
    2. procurado

Declinação

Adjetivo de primeira e segunda declinação
Número Singular Plural
Gênero masculino feminino neutro masculino feminino neutro
Caso Nominativo vēnātŭs vēnāta vēnātum vēnātī vēnātae vēnāta
Vocativo vēnāte vēnāta vēnātum vēnātī vēnātae vēnāta
Acusativo vēnātum vēnātam vēnātum vēnātōs vēnātās vēnātōs
Genitivo vēnātī vēnātae vēnātī vēnātōrum vēnātārum vēnātōrum
Dativo vēnātō vēnātae vēnātō vēnātīs vēnātīs vēnātīs
Ablativo vēnātō vēnātā vēnātō vēnātīs vēnātīs vēnātīs
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.