rozmówca

See also: rozmówcą

Polish

Etymology

From rozmowa +‎ -ca. Calque of French interlocuteur.[1] First attested in 1545.[2]

Pronunciation

IPA^(key): /rɔzˈmuf.t͡sa/
(Middle Polish) IPA^(key): /rɔzˈmof.t͡sa/
Audio (file)
Rhymes: -uft͡sa
Syllabification: roz‧mów‧ca

Noun

rozmówca m pers (feminine rozmówczyni)

conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
Synonym: interlokutor

Declension

Lua error in Module:utilities at line 142: attempt to perform arithmetic on local 'h' (a nil value)

Related terms

adjectives

adverb

rozmownie

nouns

verbs

mówić impf
rozmówić pf, porozmawiać pf, rozmawiać impf

References

Bańkowski, Andrzej (2000), “rozmówca”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
“rozmowca”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2023

Further reading

rozmówca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
rozmówca in Polish dictionaries at PWN
Samuel Bogumił Linde (1807–1814), “rozmówca”, in Słownik języka polskiego
Aleksander Zdanowicz (1861), “rozmówca”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozmówca”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 5, Warsaw, page 654
rozmówca in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.