rozmówczy

See also: rozmowczy

Polish

Alternative forms

rozmowczy (obsolete)

Etymology

From rozmówca +‎ -y. First attested in 1841.[1]

Pronunciation

IPA^(key): /rɔzˈmuf.t͡ʂɨ/
Rhymes: -uft͡ʂɨ
Syllabification: roz‧mów‧czy

Adjective

rozmówczy (not comparable)

(obsolete) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
Synonym: rozmówniczy

Declension

Declension of rozmówczy

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	rozmówczy		rozmówcze	rozmówcza	rozmówczy	rozmówcze
genitive	rozmówczego			rozmówczej	rozmówczych
dative	rozmówczemu			rozmówczej	rozmówczym
accusative	rozmówczego	rozmówczy	rozmówcze	rozmówczą	rozmówczych	rozmówcze
instrumental	rozmówczym			rozmówczą	rozmówczymi
locative	rozmówczym			rozmówczej	rozmówczych

Related terms

adjectives

adverb

rozmownie

nouns

verbs

mówić impf
rozmówić pf, porozmawiać pf, rozmawiać impf

References

Kazimierz Władysław Wójcicki (1841) Teatr starożytny w Polsce Kazimiérza Władysława Wojcickiego‎, volume 1, page 131

Further reading

rozmówczy in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.