rozmówniczy

Polish

Etymology

From rozmównik +‎ -y. First attested in 1801.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /rɔz.muvˈɲi.t͡ʂɨ/
  • Rhymes: -it͡ʂɨ
  • Syllabification: roz‧mów‧ni‧czy

Adjective

rozmówniczy (not comparable)

  1. (relational) conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
    Synonym: rozmówczy
    • 2009, Stanisław Biel, Gdzie jest Bóg w zagubionym świecie?‎, Wydawnictwo WAM:
      Anselm Grün opisuje rytuał rozmówniczego kamienia, który może służyć zbliżeniu małżonków albo przyjaciół.
      Anselm Grün describes the ritual of the conversationalist's stone, which can be used to bring spouses or friends closer together.
    • 2019 January 21, Wacław Niezabitowski, Ostatni na Ziemi‎, Lindhardt og Ringhof, →ISBN:
      Opuścił się ciężko na fotel obok Wyhowskiego i drżącemi rękami począł nakładać na głowę hełm rozmówniczy.
      He dropped heavily into the armchair next to Wyhowski and, with trembling hands, began to put the conversationalist's helmet on his head.

Declension
Declension of rozmówniczy
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative rozmówniczy rozmównicze rozmównicza rozmówniczy rozmównicze
genitive rozmówniczego rozmówniczej rozmówniczych
dative rozmówniczemu rozmówniczym
accusative rozmówniczego rozmówniczy rozmównicze rozmówniczą rozmówniczych rozmównicze
instrumental rozmówniczym rozmówniczymi
locative rozmówniczej rozmówniczych
adjectives
adverb
nouns
verbs

References
  1. Jean-François de Galaup La Pérouse (1801) Podróż p. La Perouse na odkrycia nowych kraiów w latach 1785-1786 i 1788‎, volume 1, page 270

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.