दन्त

Sânscrito

Substantivo

दन्त, masculino ou neutro

  1. dente
  2. ponta de seta
  3. cume duma montanha

Declinação
    Substantivo neutro, radical com a
Caso Singular Dual Plural
Nominativo दन्तम् दन्ते दन्ताणि
Vocativo दन्त दन्ते दन्ताणि
Instrumental दन्तेण दन्ताभ्याम् दन्तैः
Dativo दन्ताय दन्ताभ्याम् दन्तेभ्यः
Ablativo दन्तात् दन्ताभ्याम् दन्तेभ्यः
Genitivo दन्तस्य दन्तयोः दन्ताणाम्
Locativo दन्ते दन्तयोः दन्तेषु

Etimologia
Do proto-indo-iraniano. São cognatos o persa دندان /dændɒːn/ e o avéstico /dantan-/, /daːtaː/. Em última análise a palavra vem do proto-indo-europeu *h₃dónts, com o mesmo significado. São cognatos o grego antigo ὀδών /o'doːn/, o latim dens e o inglês tooth.

Pronúncia
  • AFI: [ˈdɐntɐ]
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.