cnàmh
Não confundir com cnàimh.
Gaélico Escocês
Substantivo1
cnàmh, masculino (plural: cnàmhan, genitivo singular: cnàimh)
- digestão
- decaimento
- erosão
- (com o artigo "an") praga
Termos derivados
- dì-chnàmhadh (indigestão)
Conjugação
| Formas básicas de cnàmh | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Passado | chnàmh | ||||||||
| Futuro | cnàmhaidh | ||||||||
| Particípio | cnàmhte | ||||||||
| Substantivação verbal | cnàmh, cnàmhadh | ||||||||
Etimologia
- Do irlandês antigo cnám, do protocelta *knāyeti (morder), do protoindo-europeu *kneh₂-.
Alfabeto fonético
- AFI: /kʰɾãːv/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.