doceo
Latim
Substantivo
do.ceo, -es, docere, docui, doctum transitivo
Conjugação
| Radical do presente doc- | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Presente do indicativo | ||||||
| voz ativa | singular | plural | voz pass. | singular | plural | |
| I. | doceō | docēmus | I. | doceor | docēmur | |
| II. | docēs | docētis | II. | docēris | docēminī | |
| III. | docet | docent | III. | docētur | docentur | |
| Imperativo | ||||||
| voz ativa | docē | docēte | voz pass. | docēre | docēminī | |
| Imperativo futuro | ||||||
| II. | docētō | docētōte | II. | docētor | — | |
| III. | docētō | docentō | III. | docētor | docentor | |
| Presente do subjuntivo | ||||||
| voz ativa | singular | plural | voz pass. | singular | plural | |
| I. | doceam | doceāmus | I. | docear | doceāmur | |
| II. | doceās | doceātis | II. | doceāris | doceāminī | |
| III. | doceat | doceant | III. | doceātur | doceantur | |
| Imperfeito do indicativo | ||||||
| voz ativa. | singular | plural | voz pass. | singular | plural | |
| I. | docēbam | docēbāmus | I. | docēbar | docēbāmur | |
| II. | docēbās | docēbātis | II. | docēbāris | docēbāminī | |
| III. | docēbat | docēbant | III. | docēbātur | docēbantur | |
| Imperfeito do subjuntivo | ||||||
| voz ativa | singular | plural | voz pass. | singular | plural | |
| I. | docērem | docērēmus | I. | docērer | docērēmur | |
| II. | docērēs | docērētis | II. | docērēris | docērēminī | |
| III. | docēret | docērent | III. | docērētur | docērentur | |
| Futuro do indicativo | ||||||
| voz ativa | singular | plural | voz pass. | singular | plural | |
| I. | docēbō | docēbimus | I. | docēbor | docēbimur | |
| II. | docēbis | docēbitis | II. | docēberis | docēbiminī | |
| III. | docēbit | docēbunt | III. | docēbitur | docēbuntur | |
| Radical do perfeito docu- | ||
|---|---|---|
| Perfeito indicativo | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | docuī | docuimus |
| II. | docuistī | docuistis |
| III. | docuit | docuērunt |
| Perfeito do subjuntivo | ||
| act. | sing. | plur. |
| I. | docuerim | docuerīmus |
| II. | docuerīs | docuerītis |
| III. | docuerit | docuerint |
| Mais-queperfeito do indicativo | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | docueram | docuerāmus |
| II. | docuerās | docuerātis |
| III. | docuerāt | docuerant |
| Mais-que-perfeito do subjuntivo | ||
| voz ativa | sing | plur. |
| I. | docuissem | docuissēmus |
| II. | docuissēs | docuissētis |
| III. | docuisset | docuissent |
| Futuro perfeito | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | docuerō | docuerimus |
| II. | docueris | docueritis |
| III. | docuerit | docuerint |
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.