estro
Português
Substantivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | estro | estros |
es.tro, masculino
- cio, momento, período de excitação sexual
- entusiasmo artístico
- riqueza de imaginação
- (Minho) superfície, pavimento do forno de pedra tradicional
- (Trás-os-Montes) alicerce
Etimologia
De 1, 2 e 3:
- Do grego antigo οἶστρος (oîstros), pelo latim oestrus.
De 4 e 5:
- Aparentado com o stratus. Confronte-se com o galego estro.
Galego
Substantivo1
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | estro | estros |
| Feminino | – | – |
| Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
es.tro, (é), masculino
Etimologia
- Do grego antigo οἶστρος (oîstros), pelo latim oestrus.
Substantivo2
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | estro | estros |
| Feminino | – | – |
| Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
es.tro, (ê), masculino
Sinónimos/Sinônimos
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.