participio presente
Não confundir com particípio presente.
Espanhol
Locução substantiva
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | participio presente par.ti.ci.pio pre.sen.te |
participios presentes par.ti.cí.pios pre.sen.tes |
| Feminino | – | – |
| Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
par.ti.cí.pio pre.sen.te, masculino
- (gramática) particípio presente
Etimologia
- (Morfologia) participio + presente.
Galego
Locução substantiva
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | participio presente par.ti.ci.pio pre.sen.te |
participios presentes par.ti.cí.pios pre.sen.tes |
| Feminino | – | – |
| Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
par.ti.cí.pio pre.sen.te, masculino
- (gramática) particípio presente
Etimologia
- (Morfologia) participio + presente.
Italiano
Locução substantiva
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Masculino | participio presente par.ti.ci.pio pre.sen.te |
participi presenti par.ti.ci.pi pre.sen.ti |
| Feminino | – | – |
| Comum aos dois géneros/gêneros |
– | – |
par.ti.cí.pio pre.sen.te, masculino
- (gramática) particípio presente.
- Il participio presente sostituisce in genere una proposizione relativa. (O particípio presente substitui em geral uma oração subordinada relativa.)
Etimologia
- (Morfologia) participio + presente.
No Wikcionário
|
|
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.