unir
Português
Verbo
u.nir
Conjugação
Verbo regular da 3.ª conjugação (-ir)
| Infinitivo impessoal | unir | Gerúndio | unindo | Particípio | unido |
| singular | plural | ||||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Modo Indicativo |
Presente | uno | unes | une | unimos | unis | unem |
| Pretérito imperfeito | unia | unias | unia | uníamos | uníeis | uniam | |
| Pretérito perfeito | uni | uniste | uniu | unimos | unistes | uniram | |
| Pretérito mais-que-perfeito | unira | uniras | unira | uníramos | uníreis | uniram | |
| Futuro do presente | unirei | unirás | unirá | uniremos | unireis | unirão | |
| Futuro do pretérito | uniria | unirias | uniria | uniríamos | uniríeis | uniriam | |
| Modo Subjuntivo (Conjuntivo) |
Presente | una | unas | una | unamos | unais | unam |
| Pretérito imperfeito | unisse | unisses | unisse | uníssemos | unísseis | unissem | |
| Futuro | unir | unires | unir | unirmos | unirdes | unirem | |
| Modo Imperativo |
Afirmativo | une | una | unamos | uni | unam | |
| Negativo | não unas | não una | não unamos | não unais | não unam | ||
| Infinitivo pessoal | unir | unires | unir | unirmos | unirdes | unirem | |
Tradução
Etimologia
- Do infinitivo latino unire.
Portugal
- AFI: /ˈu.niɾ/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.