arguo
Latim
Verbo
presente ativo arguo, infinitivo presente arguere, pretérito perfeito ativo argui, supino argutum.
Conjugação
Conjugação de arguō, terceira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | arguō | arguis | arguit | arguĭmus | arguĭtis | arguunt |
| Pretérito imperfeito | arguēbam | arguēbās | arguēbat | arguēbāmus | arguēbātis | arguēbant | |
| Futuro | arguam | arguēs | arguet | arguēmus | arguētis | arguent | |
| Pretérito perfeito | arguī | arguistī | arguit | arguĭmus | arguīstis | arguērunt, arguēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | arguĕram | arguĕrās | arguĕrat | arguerāmus | arguerātis | arguĕrant | |
| Futuro do pretérito | arguĕrim | arguĕris | arguĕrit | arguerĭmus | arguerĭtis | arguĕrint | |
| Subjuntivo | presente | arguam | arguās | arguat | arguāmus | arguātis | arguant |
| Pretérito imperfeito | arguĕrem | arguĕrēs | arguĕret | arguerēmus | arguerētis | arguĕrent | |
| Pretérito perfeito | arguĕrim | arguĕrīs | arguĕrit | arguerĭmus | arguerĭtis | arguĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | arguissem | arguīssēs | arguīsset | arguissēmus | arguissētis | arguīssent | |
| Imperativo | Presente | argue | arguĭte | ||||
| Futuro | arguĭtō | arguĭtō | arguĭtōte | arguūntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | arguor | arguĕris, arguĕre | arguĭtur | arguĭmur | arguimĭnī | arguūntur |
| Pretérito imperfeito | arguebar | arguebāris, arguebāre | arguebātur | arguebāmur | arguebamĭnī | arguebāntur | |
| Futuro | arguar | arguēris, arguēre | arguētur | arguēmur | arguemĭnī | arguēntur | |
| Pretérito perfeito | argutus sum | argutus es | argutus est | argutī sumus | argutī estis | argutī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | argutus eram | argutus erās | argutus erat | argutī erāmus | argutī erātis | argutī erant | |
| Futuro do pretérito | argutus erō | argutus eris/ere | argutus erit | argutī erimus | argutī eritis | argutī erunt | |
| Subjuntivo | presente | arguar | arguāris, arguāre | arguātur | arguāmur | arguamĭnī | arguāntur |
| Pretérito imperfeito | arguĕrer | arguerēris, arguerēris | arguerētur | arguerēmur | argueremĭnī | arguerēntur | |
| Pretérito perfeito | argutus sim | argutus sīs | argutus sit | argutī sīmus | argutī sītis | argutī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | argutus essem/forem | argutus essēs/forēs | argutus esset/foret | argutī essēmus/forēmus | argutī essētis/forētis | argutī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | arguĕre | arguimĭnī | ||||
| Futuro | arguītor | arguītor | arguūntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | arguĕre | arguisse | argutūrus esse | arguī | argutus esse | argutum īrī |
| Paricípios | arguēns | argutūrus | argutus | arguendus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | arguĕre | arguendī | arguendō | arguendum | argutum | argutū |
Pronúncia
- AFI: /ˈar.ɡu.oː/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.