calumnior
Latim
Verbo
presente ativo calumnior, infinitivo presente calumniari, pretérito perfeito ativo calumniatus sum.
- insultar, difamar, caluniar, denegrir, culpar injustamente.
- chantagear.
- (direito) acusar falsamente, dar informações falsas para acusar.
- (direito) enganar ou manipular o tribunal; usar subterfúgios.
Conjugação
Conjugação
| Radical do presente calumni- | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Presente do indicativo | ||||||
| voz ativa | sing. | plur. | ||||
| I. | calumnior | calumniāmur | ||||
| II. | calumniāris | calumniāminī | ||||
| III. | calumniātur | calumniāntur | ||||
| Imperativo | ||||||
| voz ativa | calumniāre | calumniāminī | ||||
| Presente do subjuntivo | ||||||
| voz ativa | sing. | plur. | ||||
| I. | calumnier | calumniēmur | ||||
| II. | calumniēris | calumniēminī | ||||
| III. | calumniētur | calumnientur | ||||
| Imperfeito do indicativo | ||||||
| voz ativa | sing. | plur. | ||||
| I. | calumniābar | calumniābāmur | ||||
| II. | calumniābāris | calumniābāminī | ||||
| III. | calumniābātur | calumniābantur | ||||
| Imperfeito do subjunctivo | ||||||
| voz ativa | sing. | plur. | ||||
| I. | calumniārer | calumniārēmur | ||||
| II. | calumniārēris | calumniārēminī | ||||
| III. | calumniārētur | calumniārentur | ||||
| Futuro do indicativo | ||||||
| act. | sing. | plur. | ||||
| I. | calumniābor | calumniābimur | ||||
| II. | calumniāberis | calumniābiminī | ||||
| III. | calumniābitur | calumniābuntur | ||||
| Radical do perfeito calumni- | ||
|---|---|---|
| Perfeito indicativo | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | calumniātus sum | calumniātus sumus |
| II. | calumniātus es | calumniātus estis |
| III. | calumniātus est | calumniātus sunt |
| Perfeito do subjuntivo | ||
| act. | sing. | plur. |
| I. | calumniātus sim | calumniātus sīmus |
| II. | calumniātus sīs | calumniātus sītis |
| III. | calumniātus sit | calumniātus sint |
| Mais-que-perfeito do indicativo | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | calumniātus eram | calumniātus eramus |
| II. | calumniātus eras | calumniātus eratis |
| III. | calumniātus erat | calumniātus erant |
| Mais-que-perfeito do subjuntivo | ||
| voz ativa | sing | plur. |
| I. | calumniātus essem | calumniātus essemus |
| II. | calumniātus esses | calumniātus essetis |
| III. | calumniātus esset | calumniātus essent |
| Futuro perfeito | ||
| voz ativa | sing. | plur. |
| I. | calumniātus erō | calumniātus erimus |
| II. | calumniātus eris | calumniātus eritis |
| III. | calumniātus erit | calumniātus erint |
|
|
| |||||||||||||||||||||||||||
Pronúncia
- AFI: /kaˈlum.ni.or/
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.