impropero
Português
Forma verbal
im.pro.pe.ro
- primeira pessoa do singular do presente do indicativo do verbo improperar
| "impropero" é uma forma flexionada de improperar. As alterações feitas aqui devem referir-se apenas à forma flexionada. |
Latim
Verbo
presente ativo impropero, infinitivo presente improperare, pretérito perfeito ativo improperavi, supino improperatum.
- literalmente falando, entrar apressadamente
- censurar, insultar
- imputar (algo a alguém)
Conjugação
Conjugação de improperō, primeira conjugação
| Formas ativas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | improperō | improperās | improperat | improperāmus | improperātis | improperant |
| Pretérito imperfeito | improperābam | improperābās | improperābat | improperābāmus | improperābātis | improperābant | |
| Futuro | improperābō | improperābis | improperābit | improperābĭmus | improperābĭtis | improperābunt | |
| Pretérito perfeito | improperī | improperīstī | improperit | improperĭmus | improperīstis | improperĕrunt, improperēre | |
| Pretérito mais-que-perfeito | improperĕram | improperĕrās | improperĕrat | impropererāmus | impropererātis | improperĕrant | |
| Futuro do pretérito | improperĕrō | improperĕris | improperĕrit | impropererĭmus | impropererĭtis | improperĕrint | |
| Subjuntivo | presente | improperem | improperēs | improperet | improperēmus | improperētis | improperent |
| Pretérito imperfeito | improperērem | improperārēs | improperāret | improperārēmus | improperārētis | improperārent | |
| Pretérito perfeito | improperĕrim | improperĕrīs | improperĕrit | impropererĭmus | impropererĭtis | improperĕrint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | improperīssem | improperīssēs | improperīsset | improperissēmus | improperissētis | improperīssent | |
| Imperativo | Presente | improperā | improperāte | ||||
| Futuro | improperātō | improperātō | improperātōte | improperāntō | |||
| Formas passivas | |||||||
| Modo verbal\número e pessoa | Singular | Plural | |||||
| primeira | segunda | terceira | primeira | segunda | terceira | ||
| Indicativo | Presente | improperor | improperāris, improperāre | improperātur | improperāmur | improperāmĭnī | improperāntur |
| Pretérito imperfeito | improperābar | improperābāris, improperābāre | improperābātur | improperābāmur | improperābamĭnī | improperābāntur | |
| Futuro | improperābor | improperābĕris, improperābĕre | improperābĭtur | improperābĭmur | improperābimĭnī | improperābuntur | |
| Pretérito perfeito | improperatus sum | improperatus es | improperatus est | improperatī sumus | improperatī estis | improperatī sunt | |
| Pretérito-mais-que-perfeito | improperatus eram | improperatus erās | improperatus erat | improperatī erāmus | improperatī erātis | improperatī erant | |
| Futuro do pretérito | improperatus erō | improperatus eris/ere | improperatus erit | improperatī erimus | improperatī eritis | improperatī erunt | |
| Subjuntivo | presente | improperer | improperēris, improperēre | improperētur | improperēmur | improperemĭnī | improperēntur |
| Pretérito imperfeito | improperārer | improperārēris, improperārēre | improperārētur | improperārēmur | improperāremĭnī | improperārēntur | |
| Pretérito perfeito | improperatus sim | improperatus sīs | improperatus sit | improperatī sīmus | improperatī sītis | improperatī sint | |
| Pretérito mai-que-perfeito | improperatus essem/forem | improperatus essēs/forēs | improperatus esset/foret | improperatī essēmus/forēmus | improperatī essētis/forētis | improperatī essent/forent | |
| Imperativo | Presente | improperāre | improperāmĭnī | ||||
| Futuro | improperātor | improperātor | improperāntor | ||||
| Formas infinitivas | ||||||
| Vozes | Ativo | Passiva | ||||
| Modo verbal\tempo | Presente | Pretérito perfeito | Futuro | Presente | Pretérito perfeito | Futuro |
| Infinitivos | improperāre | improperisse | improperatūrus esse | improperārī | improperatus esse | improperatum īrī |
| Paricípios | improperāns | improperatūrus | improperatus | improperandus | ||
| Formas nominais | ||||||
| Modo verba/declinação | Gerúndio | Supino | ||||
| Nominativo | Genitivo | Dativo/ablativo | Acusativo | Acusativo | Ablativo | |
| Formas impessoais | improperāre | improperandī | improperandō | improperandum | improperatum | improperatū |
Pronúncia
- AFI: /imˈpro.pe.roː/, /ĩˈprɔ.pɛ.roː/.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.