penca
Português
Substantivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Feminino | penca | pencas |
pen.ca, feminino
- conjunto de flores, frutas ou chaves
- (figurado e coloquial) grande quantidade
- Até que ponto a vida do pai, José Martiniano de Alencar, sacerdote e chefe de família com uma penca de filhos, influenciou a personalidade do autor? (notícia do jornal O Estado de S. Paulo de 12 de março de 2006)
- (figurado e coloquial) nariz grande
- (Brasil e obsceno) pênis
- (Galiza e antigo) pedaço de couro com o que o verdugo açoitava ao réu
- (Galiza) sarda, mancha pardacenta ou amarela na pele
- (Galiza) marca ou mancha na fruta ou fruto, por dano
- (Galiza e Agricultura) ramo de batata
- (Galiza e Agricultura) doença das plantas cultivadas que as faz morrer por zonas do plantio
- (Galiza e Agricultura) talo de couve-galega
Verbetes derivados
Portugal
- AFI: /ˈpẽ.kɐ/
Asturiano
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.